"If you try to convert someone, it will never be to effect his salvation but to make him suffer like yourself, to be sure he is exposed to the same ordeals and endures them with the same impatience...We convert not to liberate but to enchain."
"यदि तपाईं कसैलाई आफ्नो जस्तै बनाउन (वा रूपान्तरण गर्न) खोज्नुहुन्छ भने, त्यो कहिल्यै उसको मुक्तिको लागि हुँदैन, बरु उसलाई तपाईं जस्तै दुःख दिनको लागि हुन्छ; ताकि ऊ पनि तपाईंले भोगेका उही कठिनाइहरूको सामना गरोस् र त्यही अधीरताका साथ तिनलाई सहोस्।" सिओरान यहाँ 'परिवर्तन' भन्नाले केवल धार्मिक परिवर्तन मात्र नभई कुनै पनि विचार, दर्शन, जीवनशैली वा विश्वास प्रणालीमा कसैलाई डोऱ्याउने प्रयासलाई सङ्केत गर्छन्। उहाँ भन्नुहुन्छ कि यस्तो प्रयासको मूल उद्देश्य अरूको 'मुक्ति' (salvation) हुँदैन। बरु, यो एक प्रकारको स्वार्थी प्रवृत्ति हो। जसले अरूलाई 'रूपान्तरण' गर्न खोज्छ, उसले प्रायः आफ्नै व्यक्तिगत संघर्ष, चिन्ता, निराशा र अपूर्णताहरूबाट गुज्रिरहेको हुन्छ। उसलाई लाग्छ कि आफ्नो बाटो नै सबैभन्दा राम्रो वा एक मात्र सत्य हो। जब उसले अरूलाई आफ्नो बाटोमा ल्याउँछ, तब ऊ अनजानेमा ती व्यक्तिहरूलाई पनि आफ्नै जस्ता 'कठिनाइहरू' (ordeals) र 'अधीरता' (impatience) भोग्न बाध्य पार्छ। उदाहरणका लागि, यदि कुनै व्यक्तिले आफ्नो जीवनमा कुनै विशेष विचारधारा अपनाएर धेरै मानसिक यातना र संघर्ष भोगेको छ, तर उसले त्यसलाई नै 'सत्य' मानेको छ भने, उसले अरूलाई पनि त्यही बाटोमा हिँडाएर आफूले भोगेका 'दुःख' र 'अधीरता' को अनुभव गराउन खोज्छ। यो एक प्रकारको पीडाको साझेदारी हो, जहाँ आफ्नो दुःखलाई वैध बनाउन अरूलाई पनि त्यही पीडाको साक्षी बनाइन्छ।
"...हामी कसैलाई स्वतन्त्र गर्न होइन, बरु बन्धनमा पार्न रूपान्तरण गर्छौं।" यो भनाइले 'परिवर्तन' गर्ने प्रयासको सबैभन्दा कठोर निष्कर्ष प्रस्तुत गर्छ। सिओरानका अनुसार, हामी कसैलाई 'मुक्ति' दिन वा 'स्वतन्त्र' (liberate) गर्न रूपान्तरण गर्दैनौं। बरु, हामीले उनीहरूलाई 'बन्धनमा पार्न' (enchain) त्यसो गर्छौं। जब हामी कसैलाई हाम्रो आफ्नै विश्वास प्रणाली, विचारधारा वा जीवनशैलीमा रूपान्तरण गर्छौं, तब हामी उनीहरूको व्यक्तिगत स्वतन्त्रता, आलोचनात्मक सोच र आफ्नै सत्य खोज्ने अधिकारलाई खोस्छौं। उनीहरूलाई हाम्रो 'सत्य' को साङ्लोले बाँध्न खोज्छौं। यो एक प्रकारको बौद्धिक वा आध्यात्मिक उपनिवेशीकरण हो, जहाँ अरूको दिमाग र आत्मालाई नियन्त्रणमा लिइन्छ र तिनीहरूलाई आफ्नै विचारहरूको प्रतिकृति (replica) बनाइन्छ।
'कसैलाई आफ्नो जस्तै बनाउन खोज्नु': अब, ती प्राध्यापकले आफ्ना हरेक विद्यार्थीलाई, चाहे उनीहरूको अनुसन्धानको विषय जेसुकै होस्, आफ्नो त्यही जटिल सिद्धान्तलाई हुबहु लागू गर्न दबाब दिनुहुन्छ। उहाँलाई लाग्छ कि उहाँले विद्यार्थीहरूलाई 'गलत बाटोमा जानबाट बचाउँदै हुनुहुन्छ' वा 'उनीहरूलाई उत्कृष्ट अनुसन्धान गर्न सिकाउँदै हुनुहुन्छ'।'उसको मुक्तिको लागि नभई, उसलाई तपाईं जस्तै दुःख दिनको लागि': तर यथार्थमा के हुन्छ? विद्यार्थीहरूले त्यो सिद्धान्तलाई बुझ्न र लागू गर्न अत्यन्तै कठिनाइ भोग्छन्। उनीहरू आफ्नो मौलिकता गुमाउँछन्, नयाँ विचारहरू सिर्जना गर्न सक्दैनन् र ती प्राध्यापकले भोग्नुभएका उही 'अधीरता' (जटिलता बुझ्न नसक्दाको निराशा) र 'कठिनाइहरू' (असम्भव लाग्ने नियमहरू पालना गर्दाको तनाव) बाट गुज्रिन बाध्य हुन्छन्। प्राध्यापकले विद्यार्थीलाई 'मुक्त' गर्न खोज्नुभएको होइन, बरु आफूले भोगेको बोझ र निराशालाई अरूमा सार्न खोज्नुभएको हो, ताकि आफ्नो संघर्षलाई वैध ठहऱ्याउन सकियोस्।'स्वतन्त्र गर्न होइन, बन्धनमा पार्न': यसरी, ती प्राध्यापकले विद्यार्थीहरूलाई अनुसन्धानको संसारमा 'स्वतन्त्र' गर्नको सट्टा, उनीहरूलाई आफ्नो 'सिद्धान्त' नामक साङ्लोले 'बन्धनमा' पार्छन्। विद्यार्थीहरू आफ्नै मौलिकता र सिर्जनात्मकताको मार्गबाट विचलित भएर, प्राध्यापकको जटिलताको जालमा फस्छन्। उनीहरूलाई लाग्छ कि उनीहरू 'सिकिरहेका' छन्, तर वास्तवमा उनीहरू अरूको 'दुःख' र 'अधीरता' लाई आफ्नो बनाइरहेका हुन्छन्।
Comments
Post a Comment