Most people you see are just sleepwalking through their roles, absent from their own lives. They’re fully in character and don’t know any other way." translate to nepali with meaning and summary and analogy as a college professor in nepali language


नमस्कार, मेरा प्रिय विद्यार्थी भाइबहिनीहरू!

आज हामी एउटा निकै गहन र आत्म-चिन्तनका लागि प्रेरित गर्ने भनाइको विश्लेषण गर्दैछौँ, जसले मानव जीवनको गहिरो यथार्थलाई छर्लङ्ग पार्छ। यो भनाइले हामीलाई आफ्नो जीवनप्रति कति सचेत र उपस्थित छौँ भन्ने प्रश्न उठाउन बाध्य पार्छ।

पहिले मूल भनाइलाई नेपालीमा अनुवाद गरौँ र त्यसपछि त्यसको अर्थ, सारांश र एउटा दृष्टान्तका साथ बुझ्ने प्रयास गरौँ।


मूल अङ्ग्रेजी भनाइ:
"Most people you see are just sleepwalking through their roles, absent from their own lives. They’re fully in character and don’t know any other way."


नेपाली अनुवाद (Nepali Translation):

"तपाईंले देख्ने अधिकांश मानिसहरू आफ्नो भूमिकाहरूमा केवल निदाएजस्तै हिँडिरहेका छन्, आफ्नै जीवनबाट अनुपस्थित छन्। उनीहरू पूर्ण रूपमा आफ्ना चरित्रमा डुबेका छन् र अरू कुनै तरिका जान्दैनन्।"


अर्थ (Meaning) - कलेज प्रोफेसरको शैलीमा:

यस भनाइको अर्थ निकै मार्मिक र गहिरो छ, विद्यार्थीहरू। यसले अधिकांश मानिसहरू कसरी अनैच्छिक रूपमा र चेतनाविहीन ढङ्गले आफ्नो जीवन बाँचिरहेका छन् भन्ने कुरामा प्रकाश पार्छ।

  • "तपाईंले देख्ने अधिकांश मानिसहरू आफ्नो भूमिकाहरूमा केवल निदाएजस्तै हिँडिरहेका छन्": यहाँ 'निदाएजस्तै हिँड्नु' भन्नाले शाब्दिक अर्थमा सुतेर हिँड्नु होइन, बरु जीवनलाई पूर्ण चेतना वा सचेतताका साथ नबाँच्नु हो। मानिसहरूले समाजले तोकेका वा परिवारले अपेक्षा गरेका विभिन्न भूमिकाहरू (जस्तै: विद्यार्थी, कर्मचारी, छोरा, बुबा, गृहिणी) मात्र निर्वाह गरिरहेका हुन्छन् तर ती भूमिकाहरूमा उनीहरूको वास्तविक 'स्व' (self) पूर्ण रूपमा उपस्थित हुँदैन। उनीहरू यन्त्रवत्, स्वचालित रूपमा काम गरिरहेका हुन्छन्, कुनै गहिरो सोच वा भावनाबिना।

  • "आफ्नै जीवनबाट अनुपस्थित छन्": यो अघिल्लो वाक्यको विस्तार हो। यसको अर्थ उनीहरू शारीरिक रूपमा उपस्थित भए पनि मानसिक, भावनात्मक र आध्यात्मिक रूपमा आफ्नो जीवनको अनुभवबाट टाढा हुन्छन्। उनीहरूले क्षणहरूलाई अनुभव गर्दैनन्, सम्बन्धहरूलाई गहिराइबाट महसुस गर्दैनन्, र आफ्नै खुशी वा दुःखप्रति पनि बेखबर हुन्छन्। उनीहरू 'जीवनको गाडी' का 'यात्रु' जस्तै हुन्छन्, चालक होइनन्।

  • "उनीहरू पूर्ण रूपमा आफ्ना चरित्रमा डुबेका छन्": यो वाक्यले 'भूमिका' र 'चरित्र' लाई अझ गहिरो बनाउँछ। मानिसहरू आफूले खेल्नुपर्ने भूमिकामा यति धेरै डुब्छन् कि उनीहरूले आफ्नो वास्तविक पहिचान वा सम्भावनालाई बिर्सन्छन्। एउटा अभिनेता जसरी आफ्नो चरित्रमा यति धेरै लिन हुन्छ कि उसले बाहिर निस्कन सक्दैन, त्यसैगरी मानिसहरू पनि समाजले दिएको चरित्रमा यति धेरै फस्छन् कि उनीहरू त्यसबाहेक अरू केही सोच्न वा हुन सक्दैनन्।

  • "र अरू कुनै तरिका जान्दैनन्": यो भनाइको सबैभन्दा दुःखद पक्ष हो। यसले मानिसहरूलाई आफ्नो वर्तमान अवस्थाबाट बाहिर निस्कने वा जीवनलाई अर्कै तरिकाले बाच्ने विकल्पहरू थाहा नभएको वा देखेको नभएको देखाउँछ। उनीहरूले आफू बाँचिरहेको तरिकालाई नै 'मात्र एक तरिका' हो भनी स्वीकार गर्छन्, किनकि उनीहरूलाई आत्म-चिन्तन गर्ने, प्रश्न गर्ने वा नयाँ सम्भावनाहरू खोज्ने बानी हुँदैन।

संक्षेपमा, यो भनाइले मानिसहरू अक्सर कसरी अचेतन रूपमा, उद्देश्यहीन तरिकाले र आफ्नो वास्तविक 'स्व' बाट टाढा रहेर जीवन बाँचिरहेका हुन्छन् भन्ने कुरामाथि गम्भीर प्रश्न उठाउँछ।


सारांश (Summary):

यस भनाइको मूल सन्देश के हो भने, अधिकांश मानिसहरूले आफ्नो जीवनलाई पूर्ण चेतना र उपस्थितिका साथ बाँचिरहेका हुँदैनन्। उनीहरूले समाज वा परिस्थितिद्वारा निर्धारित गरिएका भूमिकाहरूमा केवल यन्त्रवत् रूपमा काम गरिरहेका हुन्छन्, जसका कारण उनीहरू आफ्नै जीवनका अनुभवहरूबाट अनुपस्थित रहन्छन्। उनीहरू ती भूमिकाहरूमा यति धेरै डुबेका हुन्छन् कि उनीहरूले जीवनलाई अर्कै तरिकाले बाच्न सकिन्छ भन्ने कुराको कल्पना पनि गर्न सक्दैनन्। यसले मानव जीवनमा चेतना, उपस्थिति र प्रामाणिकताको महत्त्वमाथि जोड दिन्छ।


दृष्टान्त/उदाहरण (Analogy) - कलेज प्रोफेसरको शैलीमा:

यस भनाइलाई अझ प्रस्ट पार्न म तपाईँहरूलाई एउटा दृष्टान्त दिन चाहन्छु। कल्पना गर्नुहोस्, जीवन एउटा विशाल र भव्य नाटक मञ्चन भइरहेको छ। यो नाटकमा हामी सबैलाई आ-आफ्नो भूमिका र संवादहरू (अर्थात्, जीवनमा हाम्रो जिम्मेवारी, कर्तव्य, सामाजिक अपेक्षा) दिइएको छ।

  • "अधिकांश मानिसहरू आफ्नो भूमिकाहरूमा केवल निदाएजस्तै हिँडिरहेका छन्": यस नाटकमा धेरैजसो कलाकारहरू (हामी मानिसहरू) स्टेजमा त छन् तर उनीहरू केवल आफ्नो संवाद घोकेर बोल्छन्, आफूलाई दिइएका कामहरू गर्छन्, तर उनीहरूको मन र आत्मा त्यो भूमिकामा पूर्ण रूपमा उपस्थित छैन। उनीहरू आँखा खोलेर हिँडे पनि, दिमाग 'स्विच अफ' भएको जस्तो छ। उनीहरू मञ्चमा भए पनि, उनीहरूले आफ्नो भूमिकाको गहिराइलाई बुझेका छैनन्, न त उनीहरूले दर्शकहरूसँग वास्तविक सम्बन्ध नै स्थापित गर्न सकेका छन्।

  • "आफ्नै जीवनबाट अनुपस्थित छन्": यो भनेको यस्तो हो कि, ती कलाकारहरू स्टेजमा त छन्, उनीहरूले आफ्नो भूमिका त खेलिरहेका छन्, तर उनीहरूले नाटकको कथालाई बुझेका छैनन्, आफ्ना सह-कलाकारहरूसँग भावनात्मक रूपमा जोडिएका छैनन्, न त उनीहरूले अभिनयको आनन्द नै लिइरहेका छन्। उनीहरू बस यन्त्रवत् रूपमा चलिरहेका छन्, जस्तो कि उनीहरू नाटकको हिस्सा नै नभई कसैले कतैबाट सञ्चालन गरिरहेको रोबोट हुन्।

  • "उनीहरू पूर्ण रूपमा आफ्ना चरित्रमा डुबेका छन्": यहाँ डुब्नुको अर्थ सकारात्मक 'लिन' हुनु होइन, बरु नकारात्मक 'फस्नु' हो। ती कलाकारहरूले आफू एउटा अभिनेता हो भन्ने कुरा नै बिर्सेका छन्। उनीहरूले आफूलाई त्यो चरित्र नै ठानेका छन्। उनीहरूलाई लाग्छ कि उनीहरू नाटकभन्दा बाहिरको कुनै वास्तविक व्यक्ति होइनन्, उनीहरू त्यही चरित्र मात्र हुन्।

  • "र अरू कुनै तरिका जान्दैनन्": उनीहरूलाई यो नाटक खेल्ने यति मात्र तरिका छ भन्ठान्छन्। उनीहरूलाई थाहा छैन कि उनीहरूले आफ्नो अभिनयमा रचनात्मकता थप्न सक्छन्, संवादलाई अझ अर्थपूर्ण बनाउन सक्छन्, वा नाटकको उद्देश्यमाथि प्रश्न गर्न सक्छन्। उनीहरूलाई लाग्छ कि उनीहरूले यही भूमिका र यही संवादलाई जीवनभरि दोहोर्याइरहनुपर्छ, र यसबाहेक अर्को कुनै तरिका छैन।

यो भनाइले हामीलाई आफ्नो जीवनको 'नाटक' मा केवल 'निदाएजस्तै हिँड्ने' कलाकार नभएर, सचेत, उपस्थित र प्रामाणिक रूपमा आफ्नो भूमिका खेल्न र आफ्नो 'स्व' लाई पहिचान गर्न आह्वान गर्छ। हामीले जीवनका हरेक पलमा जाग्न सिक्नुपर्छ र त्यसलाई पूर्ण रूपमा अनुभव गर्नुपर्छ।

आशा छ, तपाईँहरूले यस भनाइको गहिराइलाई राम्ररी बुझ्नुभयो। धन्यवाद।

Comments

Popular posts from this blog