The vast bulk of men are not pure individuals, and never will be, for the pure individual is a rarity, almost a kind of freak. The vast bulk of men need to belong to a self-governing group, a tribe, a nation, an empire. It is a necessity like the necessity to eat food."

translate to nepali with meaning and summary and analogy as a deep philosopher in nepali language

वाह! यो एक अत्यन्त गहिरो र मानव स्वभावको मर्मलाई छुने भनाइ हो। एक दार्शनिकको दृष्टिकोणबाट यसको अनुवाद, अर्थ, सारांश र उपमासहितको व्याख्या यसप्रकार छ:

अनुवाद (Translation)

"अधिकांश मानिसहरू पूर्णतः स्वतन्त्र वा नितान्त व्यक्तिगत अस्तित्व भएका व्यक्ति होइनन्, र कहिल्यै हुने पनि छैनन्, किनकि यस्तो नितान्त व्यक्ति एक दुर्लभता हो, लगभग एक अनौठो जीव जस्तै। मानिसहरूको विशाल बहुमतलाई एउटा स्व-शासित समूह, कबीला, राष्ट्र वा साम्राज्यसँग आबद्ध हुनुपर्ने आवश्यकता हुन्छ। यो भोजनको आवश्यकता जस्तै एक नैसर्गिक र अनिवार्य आवश्यकता हो।"

---

गहिरो अर्थ र दार्शनिक व्याख्या (Deep Meaning and Philosophical Interpretation)

यो भनाइले मानव अस्तित्वको एक आधारभूत सत्यलाई उजागर गर्दछ: मानिस स्वभावैले एक सामाजिक र सामुदायिक प्राणी हो, न कि एक एक्लो र स्वतन्त्र द्वीप।

१. "पूर्ण व्यक्ति" को अवधारणा (The Concept of the "Pure Individual"): यहाँ "पूर्ण व्यक्ति" (pure individual) भन्नाले कुनै पनि सामाजिक बन्धन, सांस्कृतिक पहिचान, पारिवारिक नाता, र राष्ट्रियताबाट पूर्ण रूपमा मुक्त व्यक्तिलाई बुझाइएको छ। यस्तो व्यक्ति जो केवल आफ्नै नियममा चल्छ र जसलाई अरूको वा समूहको कुनै आवश्यकता छैन। दार्शनिकका अनुसार, यस्तो व्यक्ति कि त कल्पनामा मात्र सम्भव छ, कि त ऊ मानव समाजको सामान्य नियमभन्दा बाहिरको 'अनौठो जीव' (freak) हो। यो मानिसको प्राकृतिक स्वभाव विरुद्धको अवस्था हो।

२. सामूहिकताको अनिवार्यता (The Inevitability of Collectivism): भनाइको दोस्रो भागले तर्क गर्छ कि अधिकांश मानिसहरूका लागि कुनै समूह— चाहे त्यो सानो कबीला होस्, समाज होस्, वा विशाल राष्ट्र/साम्राज्य होस्—सँग जोडिनु एक विकल्प होइन, बरु एक मनोवैज्ञानिक र जैविक आवश्यकता हो। मानिसलाई सुरक्षा, पहिचान, जीवनको उद्देश्य र भावनात्मक सहारा चाहिन्छ, जुन उसले एक्लै प्राप्त गर्न सक्दैन। यी सबै कुरा उसले आफू सम्बन्धित भएको समूहबाट पाउँछ।

३. भोजनसँगको तुलना (Comparison with Food): यो तुलना अत्यन्तै शक्तिशाली छ। जसरी भोजनविना शरीर टिक्न सक्दैन, त्यसरी नै एउटा सामूहिक पहिचान र 'आफ्नोपन' को भावनाविना मानिसको मन, आत्मा र अस्तित्व टिक्न सक्दैन। यो एक विलासिता (luxury) होइन, बरु बाँच्नका लागि चाहिने आधारभूत तत्व (fundamental necessity) हो। भोजनले भौतिक शरीरलाई पोषण दिन्छ भने समूहले उसको मानसिक, भावनात्मक र आत्मिक 'स्व' लाई पोषण दिन्छ।

---

सारांश (Summary)

मानिस स्वभावैले एक्लो प्राणी होइन। पूर्ण रूपमा स्वतन्त्र र सामाजिक बन्धनबाट मुक्त व्यक्ति एक दुर्लभ अपवाद मात्र हो। आम मानिसलाई आफ्नो पहिचान, सुरक्षा र जीवनको अर्थ खोज्नका लागि कुनै न कुनै समूह (जस्तै: समाज, राष्ट्र) सँग आबद्ध हुनैपर्छ। यो आबद्धता उसको लागि खाना जत्तिकै आधारभूत र अनिवार्य मनोवैज्ञानिक आवश्यकता हो, जसविना उसको अस्तित्व अपूर्ण र अर्थहीन हुन्छ।

---

एक दार्शनिक उपमा (A Philosophical Analogy)

यो भनाइको मर्मलाई अझ गहिरोसँग बुझ्नका लागि एक विशाल वृक्षको उपमा लिन सकिन्छ।

"एउटा विशाल वृक्ष हेर्दा आकाशमा एक्लो र स्वतन्त्र फैलिएको देखिन सक्छ। त्यसको हाँगा, पात र फूलहरूले त्यसको छुट्टै व्यक्तित्व देखाउँछन्। तर, त्यो वृक्षको अस्तित्व र सुन्दरता त्यसको जराविना असम्भव छ। ती जराहरूले नै त्यसलाई माटोसँग जोड्छन्, जमिनमुनिको अदृश्य सञ्जालबाट पोषण लिन्छन् र आँधीहुरीमा पनि अडिग रहन शक्ति प्रदान गर्छन्।

त्यसैगरी, मानिसको 'व्यक्तित्व' त्यो वृक्षको देखिने भाग हो भने, उसको 'समूह' (परिवार, समाज, संस्कृति, राष्ट्र) त्यसको जरा हो। जराविनाको वृक्ष जसरी पोषण र आधारको अभावमा सुकेर ढल्छ, त्यसरी नै आफ्नो समूहबाट विच्छेद भएको व्यक्ति पहिचानविहीन, असुरक्षित र अर्थहीन भएर हराउँछ। समूह नै उसको भावनात्मक र मनोवैज्ञानिक पोषणको स्रोत हो। ऊ जतिसुकै 'व्यक्तिगत' देखिन खोजे पनि, उसको अस्तित्वको गहिराइ तिनै सामाजिक जराहरूमा जेलिएको हुन्छ।"