translate to nepali with meaning and summary and analogy as a deep philosopher in nepali language
उत्कृष्ट। यो एक यस्तो भनाइ हो जसले मानव मनोविज्ञान र बुद्धिको गहिराइलाई छुन्छ। आउनुहोस्, एक दार्शनिकको दृष्टिकोणबाट यसको विश्लेषण गरौं।
मूल भनाइ (Original Quote)
"Few people have the wisdom to prefer the criticism that would do them good, to the praise that deceives them.”
नेपाली अनुवाद (Nepali Translation)
यहाँ दुईवटा अनुवाद छन्, पहिलो अलि बढी साहित्यिक र दोस्रो अलि बढी प्रत्यक्ष।
मुख्य अनुवाद:
धोका दिने प्रशंसाभन्दा हित गर्ने आलोचनालाई रोज्ने विवेक थोरै व्यक्तिमा मात्र हुन्छ।
उच्चारण: Dhoka dine prashansa-bhanda hit garne aalochana-laai rojne bibek thorai byakti-ma matra huncha.
अर्को संस्करण (Another Version):
आफूलाई छल्ने स्तुतिभन्दा, आफ्नो भलो गर्ने निन्दालाई प्राथमिकता दिने प्रज्ञा विरलै कसैमा हुन्छ।
उच्चारण: Aafu-laai chhalne stuti-bhanda, aafno bhalo garne ninda-laai prathamikta dine pragya biralai kasai-ma huncha.
गहिरो अर्थ (Deep Meaning)
यो भनाइ सत्य र भ्रमबीचको चुनावको बारेमा हो। यो हाम्रो अहंकार (Ego) र हाम्रो आत्मा (Soul) बीचको लडाइँको कथा हो। यसको दार्शनिक तहहरूलाई यसरी बुझ्न सकिन्छ:
१. धोका दिने प्रशंसा (Deceptive Praise): यो एक मीठो विष हो। यसले हाम्रो अहंकारलाई पोषण दिन्छ। जब कसैले हाम्रो झूटो प्रशंसा गर्छ, हामीलाई क्षणिक आनन्द र आत्म-सन्तुष्टि मिल्छ। हामी एउटा भ्रमको बुलबुलामा बस्न थाल्छौं, जहाँ हामीलाई लाग्छ कि हामीमा कुनै कमी छैन। यो प्रशंसाले हामीलाई हाम्रो वास्तविक कमजोरीहरू देख्नबाट रोक्छ र हाम्रो विकासको बाटो बन्द गरिदिन्छ। यो एउटा न्यानो र आरामदायी कम्बल जस्तो हो जसले हामीलाई अगाडि बढ्नबाट रोक्छ। यो छोटो अवधिको सुखद अनुभूति हो तर दीर्घकालीन रूपमा विनाशकारी छ।
२. हित गर्ने आलोचना (Beneficial Criticism): यो एक तीतो औषधि हो। यो सुन्दा अप्रिय लाग्छ, यसले हाम्रो अहंकारलाई चोट पुऱ्याउँछ र हामीलाई असहज महसुस गराउँछ। तर यसको उद्देश्य हामीलाई हानि पुऱ्याउनु होइन, बरु हाम्रो उपचार गर्नु हो। यसले हामीलाई हाम्रो कमजोरी र गल्तीहरूको ऐना देखाउँछ, जसलाई सुधारेर हामी अझ राम्रो बन्न सक्छौं। यो आलोचना स्वीकार गर्न साहस र नम्रता चाहिन्छ। यो क्षणिक पीडा हो, तर यसले दीर्घकालीन विकास र आत्म-सुधारको ढोका खोल्छ।
३. विवेक (Wisdom): विवेक भनेको के हो? यो केवल ज्ञान वा जानकारी होइन। विवेक भनेको अल्पकालीन सुखद भ्रम र दीर्घकालीन पीडादायी सत्यबीचको भिन्नता छुट्याएर सही बाटो रोज्ने क्षमता हो। अधिकांश मानिसहरू आफ्नो सहज प्रवृत्ति अनुसार सुख (प्रशंसा) खोज्छन् र दुःख (आलोचना) बाट भाग्छन्। तर विवेकी व्यक्तिले बुझ्छ कि साँचो प्रगति र आत्म-ज्ञानको बाटो सजिलो छैन। उसले आफ्नो अहंकारको क्षणिक सन्तुष्टिभन्दा आफ्नो आत्माको विकासलाई प्राथमिकता दिन्छ। त्यसैले, यस्तो विवेक "थोरै व्यक्तिमा मात्र हुन्छ।"
सारांश (Summary)
यो भनाइले एउटा दुर्लभ तर महत्त्वपूर्ण मानवीय गुणलाई प्रकाश पार्छ: त्यो हो, आफूलाई भ्रममा पार्ने मीठो प्रशंसाभन्दा आफूलाई सुधार्ने तीतो आलोचनालाई छनोट गर्ने क्षमता। धेरैजसो मानिसहरू आफ्नो अहंकारलाई खुशी पार्ने झूटो प्रशंसामा रमाउँछन्, जसले उनीहरूको विकासलाई रोकिदिन्छ। तर, विवेकी व्यक्तिले मात्र बुझ्छ कि साँचो प्रगति र आत्म-विकासका लागि आफ्नो कमजोरीहरूलाई उजागर गर्ने आलोचनात्मक प्रतिक्रियालाई स्वीकार्नु आवश्यक छ। यो छनोटले व्यक्तिको आत्म-जागरूकता, साहस र साँचो ज्ञानको स्तर देखाउँछ, र यही गुणले नै एक साधारण व्यक्ति र एक ज्ञानी व्यक्तिलाई छुट्याउँछ।
उपमा (Analogy)
मानवको चरित्रलाई एउटा मूर्ति बनाउने प्रक्रियासँग तुलना गरौं।
तपाईं एउटा नकोरिएको ढुङ्गाको डल्लो (a block of stone) हुनुहुन्छ, जसमा एउटा सुन्दर मूर्ति बन्ने अपार सम्भावना लुकेको छ।
धोका दिने प्रशंसा भनेको कोही आएर त्यो नकोरिएको ढुङ्गामाथि चिल्लो पालिस लगाइदिनु जस्तै हो। त्यो पालिसले ढुङ्गाको सतहलाई चम्किलो र आकर्षक बनाउँछ। ढुङ्गालाई क्षणिक रूपमा आफू सुन्दर भएको महसुस हुन्छ। तर, भित्र ऊ जस्ताको तस्तै, आकारविहीन डल्लो नै रहन्छ। पालिसले उसको वास्तविक क्षमतालाई बाहिर आउनबाट रोक्छ।
हित गर्ने आलोचना भनेको एक कुशल मूर्तिकारको छिना र हथौडा (a sculptor's chisel and hammer) हो। जब मूर्तिकारले हथौडाले छिनामा प्रहार गर्छ, ढुङ्गालाई पीडा हुन्छ। उसको शरीरबाट टुक्राहरू उछिट्टिन्छन्। यो प्रक्रिया हिंस्रक र पीडादायी देखिन्छ। ढुङ्गालाई लाग्न सक्छ कि मूर्तिकारले उसलाई नष्ट गरिरहेको छ।
तर विवेकी ढुङ्गा (a wise stone) ले बुझ्छ कि हरेक प्रहारको एउटा उद्देश्य छ। हरेक चोटले अनावश्यक भागलाई हटाएर भित्र लुकेको सुन्दर मूर्तिलाई प्रकट गरिरहेको छ। यो पीडा विनाशको लागि होइन, सृजनाको लागि हो।
अन्तमा, पालिस गरिएको ढुङ्गा चम्किलो तर आकारविहीन नै रहन्छ, जबकि छिना र हथौडाको चोट सहेको ढुङ्गा एउटा कालजयी र अमूल्य मूर्तिमा परिणत हुन्छ।
यसकारण, विवेकी व्यक्तिले पालिस लगाउनेको मीठो प्रशंसाभन्दा मूर्तिकारको पीडादायी आलोचनालाई रोज्छ, किनकि उसलाई थाहा छ कि साँचो सौन्दर्य र मूल्य निर्माणको प्रक्रियाबाट आउँछ, सतही लेपबाट होइन।
Comments
Post a Comment