Social media gives legions of idiots the right to speak when they once only spoke at a bar after a glass of wine, without harming the community ... but now they have the same right to speak as a Nobel Prize winner. It's the invasion of the idiots
"सामाजिक सञ्जालले लाखौं मूर्खहरूलाई बोल्ने अधिकार दिएको छ" (Social media gives legions of idiots the right to speak): यसको अर्थ हो, सामाजिक सञ्जाल (फेसबुक, ट्विटर, टिकटक आदि) ले ठूलो संख्यामा त्यस्ता मानिसहरूलाई आफ्नो विचार व्यक्त गर्ने मञ्च प्रदान गरेको छ, जो सायद गम्भीर वा तथ्यपरक विचार राख्दैनन्। "मूर्ख" शब्द यहाँ अज्ञानी, कम जानकारी भएका, वा बिनासोचविचार बोल्ने व्यक्तिहरूलाई इंगित गर्न प्रयोग गरिएको छ।"जो पहिले एक गिलास रक्सी पिएपछि भट्टीमा मात्र बोल्थे र समुदायलाई कुनै हानि पुऱ्याउँदैनथे" (when they once only spoke at a bar after a glass of wine, without harming the community): पहिले, यस्ता विचारहरू सीमित ठाउँमा (जस्तै साथीभाइ जमघट वा भट्टीमा) मात्र सीमित हुन्थे। त्यहाँ उनीहरूले जे भने पनि त्यसको प्रभाव सानो समूहमा मात्र पर्थ्यो र समाजमा ठूलो वा नकारात्मक असर पर्दैनथ्यो। रक्सीको नशामा बोलिएका कुरालाई गम्भीरतापूर्वक लिइँदैनथ्यो।"तर अब उनीहरूसँग पनि नोबेल पुरस्कार विजेता सरह बोल्ने अधिकार छ" (but now they have the same right to speak as a Nobel Prize winner): सामाजिक सञ्जालले सबैलाई एउटै प्लेटफर्म दिएको छ। यसले गर्दा, एक विद्वान, अनुभवी र तथ्यमा आधारित कुरा गर्ने नोबेल पुरस्कार विजेताको भनाइ र एक साधारण, कम जानकारी भएको वा भ्रम फैलाउने व्यक्तिको भनाइ एउटै ठाउँमा, उस्तै पहुँचका साथ प्रस्तुत हुन्छ। यहाँ "अधिकार" भन्नाले बोल्ने मञ्चको पहुँचलाई बुझाउँछ, विचारको गुणस्तर वा सत्यतालाई होइन।"यो मूर्खहरूको आक्रमण हो" (It's the invasion of the idiots): यो भनाइले चिन्ता व्यक्त गर्दछ कि सामाजिक सञ्जालमा यस्ता आधारहीन, गलत वा मूर्खतापूर्ण विचारहरूको बाढी आएको छ। यसले गर्दा सत्य, तथ्य र विज्ञहरूको विचार दबिने वा ओझेलमा पर्ने खतरा बढेको छ। यो एक किसिमको "बौद्धिक अतिक्रमण" जस्तै हो, जहाँ गलत विचारले सही विचारलाई विस्थापित गर्ने प्रयास गर्छ।
पहिलेको अवस्था: कल्पना गर्नुहोस्, एउटा गाउँको चौतारी छ जहाँ गाउँका मान्यजन, विद्वान वा अनुभवी व्यक्तिहरूले गम्भीर विषयमा छलफल गर्थे र उनीहरूको कुरा सबैले ध्यान दिएर सुन्थे। अरू मानिसहरू आफ्नो घर, खेत वा स-साना समूहमा सामान्य कुराकानी गर्थे, जसको प्रभाव सीमित हुन्थ्यो। कसैले भट्टीमा गएर रक्सी पिएर जे पायो त्यही बोले पनि त्यो भट्टीमै सीमित रहन्थ्यो, चौतारीको विमर्शलाई असर गर्दैनथ्यो।अहिलेको अवस्था (सामाजिक सञ्जाल): अब कल्पना गर्नुहोस्, त्यही चौतारीमा एउटा ठूलो लाउडस्पिकर जडान गरिएको छ, र गाउँको जोसुकै व्यक्तिले, चाहे ऊ जतिसुकै अज्ञानी वा गैर-जिम्मेवार किन नहोस्, त्यो लाउडस्पिकरमा आएर बोल्न पाउँछ। उसको आवाज पनि गाउँका विद्वान व्यक्तिको आवाज जत्तिकै ठूलो र टाढासम्म सुनिन्छ।फलस्वरूप, कोही व्यक्तिले "कोरोना भाइरस भन्ने केही हुँदैन, यो सब हल्ला हो" भनेर लाउडस्पिकरमा चिच्याउन सक्छ, र अर्कोतिर एक डाक्टरले "कोरोनाबाट बच्न मास्क लगाउनुहोस्, दूरी कायम गर्नुहोस्" भनिरहेको हुन सक्छ। दुवैको आवाज उस्तै स्तरमा प्रसारण हुँदा, धेरै मानिसहरू भ्रमित हुन सक्छन्। कुन सही, कुन गलत छुट्याउन गाह्रो हुन सक्छ। यसरी, बिना कुनै ज्ञान वा तथ्यको आधारमा बोलिएका कुराहरूले पनि विद्वान र तथ्यपरक विचारहरूलाई चुनौती दिइरहेका हुन्छन्। यो नै "मूर्खहरूको आक्रमण" हो, जहाँ गलत र सही विचारहरू एउटै मञ्चमा उस्तै पहुँचका साथ प्रस्तुत हुँदा समाजमा भ्रम र नकारात्मकता फैलिने डर हुन्छ। विशेषगरी स्वास्थ्य, राजनीति वा सामाजिक मुद्दाहरूमा यस्तो प्रवृत्ति निकै हानिकारक हुन सक्छ।
Comments
Post a Comment