But I don't want comfort. I want God, I want poetry, I want real danger, I want freedom, I want goodness. I want sin.”
"तर मलाई सुख-सुविधा चाहिएन।" (But I don't want comfort.) यो भनाइको आधारभूत बिन्दु हो। व्यक्तिले निष्क्रिय, जोखिमरहित र चुनौतीपूर्ण नभएको जीवनलाई अस्वीकार गर्छ। सुख-सुविधाले व्यक्तिलाई स्थिर र निष्क्रिय बनाउन सक्छ, जसले गर्दा उसले जीवनका वास्तविक गहिराइहरू अनुभव गर्न सक्दैन भन्ने उसको धारणा छ। उनी यस्तो जीवन चाहन्छन् जहाँ उनी चुनौतीहरू, वृद्धि र पूर्णताका लागि संघर्ष गर्न सकून्। "म भगवान् चाहन्छु।" (I want God.) यसले आध्यात्मिक गहिराइ, जीवनको उद्देश्यको खोजी, र अस्तित्वसँगको सम्बन्धलाई जनाउँछ। यो धार्मिक विश्वास मात्र नभएर एक उच्च शक्ति, ब्रह्माण्डीय नियम वा नैतिक ढाँचाको खोजी पनि हुन सक्छ जसले जीवनलाई अर्थ प्रदान गर्दछ। "म कविता चाहन्छु।" (I want poetry.) कविताले सुन्दरता, भावना, कलात्मक अभिव्यक्ति र गहिरो समझको प्रतीक हो। यो केवल शब्दहरूको संग्रह होइन, बरु जीवनलाई नयाँ दृष्टिकोणबाट हेर्न, भावनाहरूलाई आत्मसात गर्न र मानवीय अनुभवको जटिलतालाई बुझ्न सक्ने क्षमताको चाहना हो। यसले बौद्धिक र भावनात्मक गहिराइको संकेत गर्छ। "म वास्तविक खतरा चाहन्छु।" (I want real danger.) यो सुख-सुविधाको पूर्ण विपरीत हो। यसले जीवनमा चुनौती, जोखिम र अनिश्चितताको अनुभव गर्ने इच्छालाई जनाउँछ। वास्तविक खतराले व्यक्तिलाई आफ्नो सीमा नाघ्न, बलियो बन्न र जीवनमा पूर्ण रूपमा संलग्न हुन मद्दत गर्छ। यो डरलाग्दो भए पनि, यसले व्यक्तिलाई जीवित महसुस गराउँछ र उसलाई वास्तविक शक्ति र क्षमताको बोध गराउँछ। "म स्वतन्त्रता चाहन्छु।" (I want freedom.) स्वतन्त्रता भनेको आफ्नो छनोट गर्ने, आफ्नै बाटो हिँड्ने र कुनै बाह्य बन्धन वा सामाजिक दबाबबाट मुक्त रहने अधिकार हो। यो व्यक्तिगत स्वायत्तता र आफ्नो भाग्य आफैं निर्धारण गर्ने इच्छा हो, जसले पूर्ण मानव अनुभवका लागि मार्ग प्रशस्त गर्छ। "म भलाइ चाहन्छु।" (I want goodness.) यसले नैतिक सिद्धान्त, परोपकार र मानवीयताको चाहनालाई जनाउँछ। व्यक्तिले असल कार्यहरू गर्न, सकारात्मक प्रभाव पार्न र नैतिक रूपमा सही मार्गमा हिँड्न चाहन्छ। यो मानवीय मूल्यमान्यता र सामूहिक कल्याणको लागि प्रतिबद्धता हो। "म पाप चाहन्छु।" (I want sin.) यो भनाइको सबैभन्दा विवादास्पद र गहन अंश हो। यसको अर्थ पाप गर्न चाहनु मात्र होइन, बरु मानवीय अनुभवको पूर्णतालाई स्वीकार गर्नु हो। यसले जीवनका अन्धकार पक्षहरू, गल्तीहरू र अपूर्णताहरूलाई पनि अँगाल्ने इच्छालाई जनाउँछ। यसको अर्थ यो हुन सक्छ कि व्यक्तिले गल्तीहरूबाट सिक्न, पश्चात्तापको अनुभव गर्न र नैतिक संघर्षको गहिराइलाई बुझ्न चाहन्छ। साँचो भलाइको मूल्य पापको अस्तित्वलाई बुझेपछि मात्र आउँछ भन्ने दृष्टिकोण पनि यसमा लुकेको हुन सक्छ। यो एक प्रकारको "पाप" को अनुभव हो जसले व्यक्तिलाई अझ गहिरो रूपमा आफूलाई र संसारलाई बुझ्न मद्दत गर्दछ, न कि नैतिक पतनको चाहना। यो शुद्धताको आडम्बरपूर्ण जीवन भन्दा वास्तविक, दाग-धब्बासहितको जीवनको चाहना हो।
पहिलो विद्यार्थी (सुख-सुविधा चाहने): यो त्यो विद्यार्थी हो जसले सधैँ सजिलो विषयहरू छनोट गर्छ, न्यूनतम ग्रेडमा पास हुन चाहन्छ, पुस्तकालयमा गहिरो अध्ययन गर्न वा बहसहरूमा भाग लिन डराउँछ। उसलाई कुनै चुनौती मन पर्दैन, असाइनमेन्टहरू इन्टरनेटबाट कपि गर्छ, र क्याम्पसमा हुने कुनै अतिरिक्त क्रियाकलापमा भाग लिँदैन। उसको मुख्य उद्देश्य डिग्री पाउनु र तनावमुक्त रहनु मात्र हो। उसले आफ्नो कलेज जीवनलाई "कम्फर्ट जोन" (Comfort Zone) मा सीमित राख्छ।दोस्रो विद्यार्थी (उपरोक्त भनाइको नायक): यो त्यो विद्यार्थी हो जसले भन्छ, "मलाई सुख-सुविधा चाहिएन।" उसले गम्भीर र जटिल विषयहरू (भगवान् र कविता) अध्ययन गर्न चाहन्छ, किनभने त्यसले उसलाई बौद्धिक र आध्यात्मिक रूपमा चुनौती दिन्छ। उसले कठिन अनुसन्धान परियोजनाहरू (वास्तविक खतरा) गर्न हिम्मत गर्छ, जहाँ सफलताको ग्यारेन्टी हुँदैन तर नयाँ ज्ञानको खोज हुन्छ। ऊ कुनै नियम वा पाठ्यक्रमको सीमामा बाँधिन चाहँदैन (स्वतन्त्रता), बरु आफ्नै गतिमा सिक्न र नयाँ विचारहरू अन्वेषण गर्न चाहन्छ। उसले समाजसेवाका कार्यहरूमा (भलाइ) सक्रियतापूर्वक भाग लिन्छ, अरूको लागि केही गर्न चाहन्छ। र, सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण, ऊ कहिलेकाहीँ गल्तीहरू (पाप) गर्न पनि तयार हुन्छ—जस्तै, कुनै प्रयोगात्मक परियोजनामा पूर्ण रूपमा असफल हुनु, वा गलत निष्कर्षमा पुग्नु। तर उसलाई थाहा छ कि यी गल्तीहरूले उसलाई अझ गहिरो रूपमा सिक्न, आफूलाई चिन्न र भविष्यमा अझ राम्रो निर्णय लिन मद्दत गर्छ। उसले एक "पूर्ण" शिक्षा चाहन्छ, जसले उसलाई केवल डिग्री मात्र नभई वास्तविक जीवनको अनुभव र ज्ञानको गहिराइ प्रदान गरोस्।
Comments
Post a Comment