Political activists generally know what to ask of other people, but they hardly ever talk about asking anything of themselves."

translate to nepali with the meaning and summary with the analogy in daily life

यो एक आलोचनात्मक र आत्म-निरीक्षणात्मक भनाइ हो, विशेष गरी राजनीतिक सक्रियताको सन्दर्भमा।

नेपाली अनुवाद:
"राजनीतिक कार्यकर्ताहरूलाई सामान्यतया अरू मानिसहरूबाट के माग्ने भन्ने थाहा हुन्छ, तर उनीहरूले आफू स्वयंबाट केही माग्ने (वा अपेक्षा गर्ने) कुरा बिरलै गर्छन्।"

अर्थ र भावार्थ (Meaning and Interpretation):

• "राजनीतिक कार्यकर्ताहरूलाई सामान्यतया अरू मानिसहरूबाट के माग्ने भन्ने थाहा हुन्छ" (Political activists generally know what to ask of other people):

  • यसको अर्थ हो, राजनीतिक कार्यकर्ताहरू प्रायः सरकार, संस्थाहरू, विपक्षी दलहरू, वा आम जनतासँग के-के मागहरू राख्ने, के-के परिवर्तनहरू ल्याउन दबाब दिने, वा अरूले के-के गर्नुपर्छ भन्ने कुरामा स्पष्ट हुन्छन्। उनीहरूका नारा, मागपत्र, र भाषणहरू प्रायः अरूले पूरा गर्नुपर्ने कुराहरूमा केन्द्रित हुन्छन् (जस्तै, "सरकारले यो गर्नुपर्छ," "जनताले यो बुझ्नुपर्छ," "संस्थाहरूले यस्तो नीति लिनुपर्छ")।

• "तर उनीहरूले आफू स्वयंबाट केही माग्ने (वा अपेक्षा गर्ने) कुरा बिरलै गर्छन्।" (but they hardly ever talk about asking anything of themselves.):

  • यसको विपरीत, ती कार्यकर्ताहरूले आफू स्वयंले के त्याग गर्नुपर्छ, आफ्नो आचरण कस्तो हुनुपर्छ, आफ्नो संगठनभित्र के सुधार गर्नुपर्छ, वा आफ्ना व्यक्तिगत कमजोरीहरू के-के छन् र तिनलाई कसरी सुधार्ने भन्ने जस्ता आत्म-मूल्याङ्कन र आत्म-अपेक्षाका कुराहरूमा खासै ध्यान दिँदैनन् वा त्यसबारे कमै मात्र चर्चा गर्छन्। उनीहरूको ध्यान बाह्य परिवर्तनमा यति केन्द्रित हुन्छ कि आन्तरिक र व्यक्तिगत जिम्मेवारी ओझेलमा पर्छ।

सारांश (Summary):
यो भनाइले राजनीतिक कार्यकर्ताहरूको एक सामान्य प्रवृत्तितर्फ औंल्याउँछ: उनीहरू अरूबाट (समाज, सरकार, आदि) परिवर्तन र जवाफदेहिताको माग गर्नमा सिपालु हुन्छन्, तर आफू स्वयंले के गर्नुपर्छ, आफ्नो व्यक्तिगत वा सांगठनिक आचरण कस्तो हुनुपर्छ, वा आफूले के त्याग गर्नुपर्छ भन्ने विषयमा कमै मात्र आत्म-समीक्षा वा चर्चा गर्छन्। सारमा, उनीहरू अरूलाई औंला ठड्याउन जति सहज मान्छन्, आफूतर्फ फर्केर आत्म-मूल्याङ्कन गर्न त्यति ध्यान दिँदैनन्।

दैनिक जीवनमा उदाहरण/उपमा (Analogy in Daily Life):

यसको राम्रो उदाहरण घरको सरसफाइको कुरा हुन सक्छ:

कल्पना गर्नुहोस्, परिवारको एक सदस्य (जस्तै, दाइ) छन् जो सधैँ घरका अरू सदस्यहरूलाई (भाइ, बहिनी, आमाबुवा) घर फोहोर भयो, कोठा मिलाएको छैन, भाँडा माझेको छैन भनेर गुनासो गरिरहन्छन्। उनी अरूलाई निर्देशन दिन्छन्, "तिमीले यो सफा गर," "तिमीले त्यो मिलाऊ," "सबैले आफ्नो जिम्मेवारी पूरा गर्नुपर्छ।"

• "अरू मानिसहरूबाट के माग्ने भन्ने थाहा हुन्छ": ती दाइलाई घर सफा र व्यवस्थित राख्न अरूले के-के गर्नुपर्छ भन्ने राम्रोसँग थाहा छ। उनका मागहरू स्पष्ट छन्।

• "आफू स्वयंबाट केही माग्ने कुरा बिरलै गर्छन्": तर, ती दाइले आफ्नो कोठा भने कहिल्यै सफा गर्दैनन्, आफ्नो ओछ्यान आफै मिलाउँदैनन्, वा आफूले प्रयोग गरेको कप फोहोरै छोड्छन्। उनी आफूले पनि सरसफाइमा योगदान गर्नुपर्छ, वा कम्तीमा आफ्नो भागको काम गर्नुपर्छ भन्नेबारे कहिल्यै सोच्दैनन् वा कुरा गर्दैनन्। उनको ध्यान अरूले के गरेनन् भन्नेमा मात्र केन्द्रित हुन्छ, आफूले के गरिनँ वा गर्नुपर्थ्यो भन्नेमा जाँदैन।

यो उदाहरणमा, ती दाइले राजनीतिक कार्यकर्ताको जस्तै व्यवहार देखाउँछन् – अरूबाट अपेक्षा धेरै, तर स्वयंबाट अपेक्षा वा आत्म-समीक्षा शून्यप्राय। यो भनाइले त्यस्तै प्रवृत्तिलाई इंगित गर्छ, जहाँ परिवर्तनको अपेक्षा अरूबाट मात्र गरिन्छ, आफूबाट होइन।