Books are finite, sexual encounters are finite, but the desire to read and to fuck is infinite; it surpasses our own deaths, our fears, our hopes for peace.”

ठीक छ, यो निकै गहन र उत्तेजक विचार हो। आउनुहोस्, यसलाई नेपालीमा अनुवाद गरौं र एक दार्शनिक प्राध्यापकको रूपमा यसको सारांश र विश्लेषण गरौं।

नेपाली अनुवाद:

"पुस्तकहरू सीमित छन्, यौन मिलनका अवसरहरू पनि सीमित छन्, तर पढ्ने तृष्णा र काम-इच्छा अनन्त छ; यसले त हाम्रो मृत्यु, हाम्रा भय, र शान्तिका हाम्रा आशाहरूलाई समेत अतिक्रमण गर्दछ।"

(Pustakharu simit chhan, yaun milanka avasarharu pani simit chhan, tara padhne trishnaa ra kaam-ichchha ananta chha; yasle ta haamro mrityu, haamra bhaya, ra shaantika haamra aashaaharu_laai samet atikraman gardachha.)

---

एक दार्शनिक प्राध्यापकको रूपमा सारांश र विश्लेषण:

मेरा प्रिय विद्यार्थीहरू,

आज हामीले विचार गरिरहेको यो कथनले मानव अस्तित्वका दुई आधारभूत र शक्तिशाली प्रेरणाहरूमाथि प्रकाश पार्छ: ज्ञानको भोक (पढ्ने इच्छा) र जीवनको निरन्तरता एवं आनन्दको भोक (यौन इच्छा)। यस कथनको मूल तर्क के हो भने, यी प्रेरणाहरू भौतिक सीमितताभन्दा पर छन् र हाम्रो व्यक्तिगत अस्तित्वका सीमाहरूलाई पनि चुनौती दिन्छन्।

१. सीमितता र असीमताको द्वन्द्व:
* पुस्तक र यौन सम्पर्क: यी दुवै भौतिक रूपमा सीमित छन्। एउटा जीवनकालमा हामीले पढ्न सक्ने पुस्तकको संख्या वा अनुभव गर्न सक्ने यौन सम्पर्कको संख्या निश्चित हुन्छ। समय, ऊर्जा, र अवसरले यी कुराहरूलाई बाँधेको हुन्छ।
* इच्छा/तृष्णा: तर, यी कर्महरूप्रतिको इच्छा वा तृष्णा भने असीम छ। एउटा पुस्तक पढेपछि अर्को पढ्ने रहर जाग्छ; एउटा ज्ञानले अर्को अज्ञात क्षेत्रतर्फ डोर्याउँछ। त्यसैगरी, काम-इच्छा पनि एक निरन्तर प्रवाह हो, जुन केवल शारीरिक सन्तुष्टिमा मात्र सीमित नभएर भावनात्मक सम्बन्ध, आत्मीयता, र जीवन-शक्तिको अभिव्यक्तिको रूपमा रहिरहन्छ।

२. मृत्यु, भय र शान्तिको अतिक्रमण:
यो कथनको सबैभन्दा गहन भाग यही हो। यसले दाबी गर्छ कि पढ्ने र यौनको इच्छाले हाम्रो मृत्युको डर, अन्य भयहरू, र शान्तिको चाहनालाई समेत जित्छ वा त्यसभन्दा माथि उठ्छ।
* मृत्यु: व्यक्ति मर्छ, तर विचारहरू (पुस्तकहरू मार्फत) र वंश (यौन सम्पर्क मार्फत) जीवित रहन्छन्। यो इच्छाले हाम्रो व्यक्तिगत विनाशभन्दा परको निरन्तरता खोज्छ। लेखक मरे पनि उसको कृति जीवित रहन्छ, मानिस मरे पनि उसको सन्तानले उसको अस्तित्वलाई अगाडि बढाउँछ।
* भय: ज्ञानको खोजीमा मानिसले खतरा मोलेको छ (जस्तै, अन्वेषकहरू)। प्रेम र यौन सम्बन्धका लागि पनि मानिसले सामाजिक र व्यक्तिगत जोखिम उठाएको छ। यी इच्छाहरू यति बलिया हुन्छन् कि तिनले आत्म-सुरक्षाको भावनालाई पनि ओझेलमा पार्न सक्छन्।
* शान्तिको आशा: यदि पूर्ण शान्ति र सन्तुष्टिको अवस्था आयो भने पनि के यी इच्छाहरू समाप्त होलान्? यो कथनले 'हुँदैन' भन्छ। किनकि यी मानव हुनुका आधारभूत तत्व हुन्, अभाव वा अशान्तिबाट मात्र जन्मेका होइनन्।

३. दार्शनिक दृष्टिकोण र उपमाहरू:

      *   **ज्ञानको तृष्णा (पढ्ने इच्छा):**
    *   यो एक **अनन्त यात्रा** जस्तै हो। तपाईं जति धेरै जान्नुहुन्छ, त्यति नै धेरै तपाईंलाई थाहा हुन्छ कि तपाईं कति थोरै जान्नुहुन्छ।
    *   **उपमा:** यो एक विशाल, अथाह **समुद्र** जस्तै हो, जहाँ हरेक पौडीबाज (पाठक) ले आफ्नो क्षमता अनुसार केही अंश मात्र अनुभव गर्न सक्छ, तर समुद्रको विशालता कहिल्यै घट्दैन। अर्को शब्दमा, यो **क्षितिज** जस्तै हो, जति तपाईं नजिक पुग्नुहुन्छ, त्यो त्यति नै पर सर्दै जान्छ।

*   **काम-इच्छा (यौन इच्छा):**
    *   यो केवल शारीरिक आवश्यकता मात्र नभई, यो **जीवन-शक्ति (Libido/Élan vital)** को अभिव्यक्ति हो। यो सिर्जना, निरन्तरता र गहिरो मानवीय सम्बन्धको आधार हो।
    *   **उपमा:** यो **पृथ्वीको गुरुत्वाकर्षण** जस्तै हो – अदृश्य तर निरन्तर सक्रिय शक्ति, जसले जीवनलाई एकअर्काप्रति र अस्तित्वप्रति आकर्षित गर्छ। अथवा, यो एक **नदी** जस्तै हो जुन निरन्तर बगिरहन्छ, कहिले सुक्खायाममा कम होला तर यसको स्रोत (इच्छा) कहिल्यै सुक्दैन। यो **बीजभित्रको अंकुरण शक्ति** जस्तै हो, जुन उपयुक्त वातावरण पाउनासाथ फैलिन चाहन्छ।
    

निष्कर्ष:

यो कथनले मानव स्वभावको एक आधारभूत सत्यलाई उजागर गर्छ: हामी सीमित प्राणी भए तापनि हाम्रा केही आन्तरिक इच्छाहरू असीम र अतिक्रमणकारी छन्। ज्ञान र जीवन (यौनिकता मार्फत) प्रतिको यो अनन्त तृष्णाले नै सायद सभ्यतालाई अगाडि बढाएको छ, कला, विज्ञान र दर्शनलाई जन्म दिएको छ। यी इच्छाहरूले हामीलाई हाम्रो व्यक्तिगत सीमितताभन्दा माथि उठ्न, मृत्युको वास्तविकताको सामना गर्न र जीवनको गहिरो अर्थ खोज्न प्रेरित गरिरहन्छन्। यी हाम्रो मानवताका आधार स्तम्भ हुन्, जसले हामीलाई परिभाषित गर्दछन्।

त्यसैले, यो वाक्यले हामीलाई भौतिकता र क्षणिकताभन्दा पर हेर्न र ती शाश्वत मानवीय प्रेरणाहरूलाई बुझ्न आह्वान गर्दछ जसले हामीलाई हामी जे हौं, त्यो बनाएको छ।